Histrionische persoonlijkheidsstoornis

De histrionische persoonlijkheidsstoornis (HPS), ook wel theatrale persoonlijkheidsstoornis (TPS) genoemd, is een persoonlijkheidsstoornis die zich kenmerkt door overdreven emotionele uitingen en een behoefte aan aandacht, bevestiging en affectie. De stoornis openbaart zich doorgaans in de vroege volwassenheid. In het Engels spreekt men over Histrionic Personality Disorder (HPD). In de moderne cultuur worden deze mensen vaak dramaqueens genoemd. Maar in de psychologie worden ze gelabeld als Histrionic Personality Disorder.

Personen met een histrionische persoonlijkheidsstoornis komen in eerste instantie over als charmant, enthousiast, levendig en uitbundig en zijn regelmatig in staat op hoog niveau te functioneren. Seksuele verleiding, provocerend gedrag of opvallende kledingstijlen worden gebruikt om aandacht te krijgen, ook als de omgeving dit ongepast acht. Als echter (te) direct op avances wordt ingegaan leidt dit vaak tot onzekerheid en afwijzing. Emoties worden vluchtig beleefd en worden bewust en onbewust sterker geuit dan ze in werkelijkheid zijn. In ernstige gevallen kunnen zich kortdurende psychotische episodes voordoen. Uit onderzoek bleek dat mensen met een histrionische persoonlijkheidsstoornis vaak voldoen aan de kenmerken van de antisociale persoonlijkheidsstoornis. (Wikipedia)

De essentie is een continu patroon van overdreven emotionaliteit (woede-aanvallen, huilbuien, enthousiaste begroetingen) en aandachtzoekend gedrag. Ze voelen zich pas op hun gemak en gewaardeerd als ze in het centrum van de aandacht staan. Levendig en charmant proberen ze de aandacht te trekken, als dat niet lukt proberen ze het met een dramatische actie (scène maken of een verhaal verzinnen). Vaak is het gedrag seksueel getint, ook in een context waarin het niet gepast isHet komt vaak voor dat personen met een histrionische persoonlijkheidsstoornis een lage frustratie-tolerantie met driftbuien hebben. Zij zijn gevoelig voor depressie, vragen veel aandacht en geruststelling, en zijn vaak naïef en goedgelovig. Hun manier van spreken is vaak impressionistisch en ontbrekend in detail, waarbij vaak geen reden wordt gegeven waarom ze iets vinden.

Mensen met een histrionische persoonlijkheid voelen zich over het algemeen het prettigst wanneer ze in het middelpunt van de belangstelling staan. Wat de meeste mensen met deze stoornis niet van zichzelf weten, is dat dit komt omdat ze erg onzeker over zichzelf zijn en een grote behoefte hebben aan de bevestiging dat ze oké zijn. Op de omgeving komt iemand met een histrionische-persoonlijkheidsstoornis in eerste instantie vaak over als een spontaan, sociaal, charmant en aanwezig persoon. Soms krijgen mensen na een tijdje echter het gevoel dat degene met de histrionische-persoonlijkheidsstoornis een rol speelt en nooit zijn ware aard laat zien. Mensen met een histrionische-persoonlijkheidsstoornis hebben de neiging om hun gevoelens flink aan te dikken en deze op een dramatische manier te brengen, terwijl het aan de andere kant ook wat oppervlakkig blijft. Zo zal iemand met een histrionische-persoonlijkheidsstoornis bijvoorbeeld gemakkelijk iemand kunnen omhelzen terwijl hij of zij deze nauwelijks kent.

DSM-5 criteria 301.50 (https://hulpgids.nl/)

De Histrionische of Theatrale persoonlijkheidsstoornis (HPS) zit onder de zogenaamde cluster B stoornissen.  Patiënten met een persoonlijkheidsstoornis uit deze cluster worden wel getypeerd als “flamboyant” en/of “theatraal”. Zij kampen vaak met forse moeilijkheden in de interactie met anderen en hebben vaak moeite met de beheersing van hun impulsen en een uiterst instabiele identiteit. Behandeling varieert van geen tot intensieve klinische therapie. Factoren van belang zijn: draagkracht, impulsbeheersing, mate van wantrouwen, ziektebesef, ziekte-inzicht, sociale aanpassing en dreiging voor anderen.

Een pervasief patroon van excessieve emotionaliteit en aandacht vragen, beginnend op jongvolwassen leeftijd en aanwezig in uiteenlopende contexten, zoals blijkt uit vijf (of meer) van de volgende kenmerken:

-Voelt zich niet op zijn of haar gemak in situaties waarin hij of zij niet in het centrum van de aandacht staat.
-De interactie met anderen wordt vaak gekenmerkt door onaangepast seksueel verleidelijk of provocerend gedrag.
-Vertoont snel wisselende en oppervlakkige expressie van emoties.
-Maakt consistent gebruik van het eigen uiterlijk om de aandacht op zichzelf te vestigen.
-Heeft een stijl van spreken die excessief impressionistisch is, en waarbij details ontbreken.
-Toont zelfdramatisering, theatrale en overdreven expressie van emoties.
-Is suggestibel (gemakkelijk beïnvloedbaar door anderen of door de omstandigheden).
-Beschouwt relaties met anderen als intiemer dan ze in werkelijkheid zijn.

Zo nadrukkelijk als de vreugde kan zijn, zo zwaar en meeslepend kan de somberheid of de teleurstelling zijn. Dit gebeurt vaak wanneer diegene niet in het middelpunt van de belangstelling staat en dus niet de bevestiging krijgt die hij of zij nodig heeft. Wanneer iemand met een histrionische-persoonlijkheidsstoornis niet de aandacht krijgt die hij of zijn nodig heeft, levert dit veel stress op. Mensen met een histrionische-persoonlijkheidsstoornis hebben dan ook vaak stress gerelateerd lichamelijke klachten of angststoornissen. Mensen met deze stoornis hebben ook vaker dan anderen een somatisatiestoornis, waarbij ze een lange ziektegeschiedenis hebben met veel klachten, die medisch niet helemaal te verklaren zijn. Verder kunnen ze last hebben van somberheidklachten. ( https://www.deviersprong.nl/)
Drama queen
Bij iemand met een histrionischepersoonlijkheidsstoornis vallen vaak het eerst de opvallende expressie (in taal en kleding bijvoorbeeld) en het zoeken naar aandacht op. En wanneer deze overdadige behoefte aan aandacht niet wordt vervuld, wordt hij of zij vaak onzeker, kwaad of zelfs somber. Je treft deze persoonlijkheidsstoornis dan ook vaak aan bij de zogenaamde dramaqueens. (Dat kunnen zowel vrouwen als mannen zijn).
Drama kan  dienen als een tijdelijke ontsnapping aan de eentonigheid, om een adrenalinestoot geven en daarvoor voelen we ons levend. Bovendien kan het een gevoel van bevestiging en aandacht geven wanneer anderen betrokken raken bij de wervelwind van ons leven.
Sinds 2015 kennen we de term ’Dramaqueen’. We gebruiken het voor iemand die ‘overdreven’ emotioneel reageert op alledaagse zaken. Deze persoon heeft de neiging om alles op te blazen. Voor een klein probleem vragen ze veel aandacht met heftige emoties. Vaak met als doel om aandacht van anderen te krijgen. Bijvoorbeeld: ze hebben een kleine snee in hun vinger en ze doen alsof er een noodsituatie is. Dramaqueens ervaren dit als iets groots, terwijl anderen het maar aanstellerig gedrag vinden. (https://www.psyned.nl/blog/hoe-ga-je-om-met-dramaqueens-kings/)

‘Dramaqueen’ is de naam voor wat formeel ‘theatrale persoonlijkheid’ heet. Net als bijvoorbeeld de narcist heeft de theatrale persoonlijkheid een persoonlijkheidsstoornis. Een dramaqueen (dramakings zijn er ook) heeft bovenmatig veel behoefte aan goedkeuring en aandacht. En dan niet normale aandacht, waar ieder mens behoefte aan heeft, maar continue aandacht – de dramaqueen wil doorlopend in het middelpunt van de belangstelling staan. Het divagedrag maakt de theatrale persoonlijkheid compleet.De dramaqueen zoekt steeds conflictsituaties op en is diep in haar ziel geraakt als iemand haar probeert tegen te spreken. Haar mening is de enige juiste en zij zal nooit nalaten om die te laten horen en te benadrukken.

Haar behoefte aan opschudding en relletjes zorgt ervoor dat zij het heerlijk vindt om mensen op te jutten, ze tegen elkaar uit te spelen en dingen te doen puur om te zien hoe anderen daarop reageren. En zij is dol op het verzinnen en verspreiden van roddels. Maar als zij zelf onderwerp van geroddel is, is dat een vuil verhaal door gemene mensen, die het speciaal op haar gemunt hebben omdat ze jaloers op haar zijn. Dramaqueens spelen vaak om aandacht . Een dramaqueen kan haar emoties overdrijven, zich meer overstuur of betrokken bij een situatie voordoen dan ze in werkelijkheid is.

Die theatrale persoonlijkheid heeft veel impact op de mensen in haar omgeving. Haar hunkering naar aandacht en haar divagedrag leiden tot een chaotisch leven en botsingen met relaties, familie, vrienden en collega’s. Alles en iedereen onderwerpt zij aan haar hang naar groots en meeslepend leven, dat voornamelijk tot uiting komt in haar zucht naar drama.

Psychologen van de universiteit van Texas beweren dat er wel degelijk zoiets bestaat als een “dramatische persoonlijkheid”  (https://www.hln.be/,2017)Ze ontwikkelden zelfs een vragenlijst waardoor je kan achterhalen of je zelf een dramaqueen bent.  “Ze denken dat de wereld rond hen draait,” schrijven de psychologen van de universiteit van Texas, “waardoor ze heel fel reageren als ze het gevoel hebben dat anderen op hen neerkijken.” De psychologen omschrijven het persoonlijkheidskenmerk NFD (‘Need for Drama’) als een “gelaagd kenmerk waarbij individuen anderen manipuleren vanuit de gedachte dat ze zelf slachtoffer zijn.” De wetenschappers gingen op zoek naar een schaal om dit persoonlijkheidskenmerk te meten bij individuen. Onder leiding van psycholoog Scott Frankowski leidde dat uiteindelijk tot een vragenlijst van 12 vragen, die kenmerken als paranoïa, openhartigheid en egocentrisme meet. Een vereenvoudigde versie van de test vind je hier. Zij kunnen op basis van deze schaal een onderscheid maken tussen het Need For Drama-kenmerk en andere persoonlijkheidsstoornissen, zoals borderline en de theatrale persoonlijkheidsstoornis. De kenmerken mogen dan wel hetzelfde zijn, in tegenstelling tot deze 2 stoornissen loopt een drama queen geen risico om aan zelfverminking te doen.

Individuen die verslaafd zijn aan drama hebben vaak moeite met het oplossen van conflicten. Zo kunnen zelfs kleine meningsverschillen uitgroeien tot regelrechte gevechten. Deze mensen gedijen in chaos en zoeken geen vreedzame oplossingen. Drama wordt de standaardmanier om conflicten op te lossen, waardoor persoonlijke groei en zinvolle relaties worden belemmerd.  Dramaverslaving manifesteert zich vaak in een patroon van het aantrekken en koesteren van giftige relaties. De intensiteit en vluchtigheid van dergelijke relaties voedt de behoefte aan drama. Ondanks de negatieve gevolgen vinden individuen die verslaafd zijn aan drama het moeilijk om uit deze patronen te breken.(https://citymagazine.si/nl/)

De neiging om bij een conflict te kiezen voor een valse beschuldiging van seksueel misbruik is bij een dramaqueen zeer groot. Volgens Sandra Newman (https://www.bbc.com/news/world-us-canada-45565684) vindt elke academische studie over dit onderwerp dat het meest voorkomende type nep-aanklager eigenlijk een tienermeisje is dat probeert uit de problemen te komen. Vaak zijn het haar ouders die de “verkrachtingspoging” melden. De studies suggereren dat de valse beschuldiging vaak kan voortvloeien uit zoiets absurds als het vinden van een excuus voor het missen van een avondklok. Volgens  De Zutter, A.W., Horselenberg, R. & van Koppen,P.J. (2017) waren  valse beschuldigers vooral gemotiveerd door emotioneel gewin.

Het wapen van de vals beschuldiging

Personen met HPS kenmerken zich door aandachtzoekend gedrag. Voor sommige personen met HPS kan de aandacht die voortkomt uit het feit dat ze als slachtoffer worden gezien, een drijvende kracht zijn achter valse beschuldigingen. Ze kennen ook overdreven emoties: De verhoogde emotionele staat die geassocieerd wordt met HPS kan leiden tot overdreven beweringen of verkeerde interpretaties van gebeurtenissen en leiden tot valse aanklachten bijvoorbeeld inzake meegemaakt seksueel misbruik. (https://ucmjdefense.com/)

Wanneer een man of een vrouw de pijnlijke beslissing nemen om te scheiden, kan dit eindigen in fysiek of verbaal geweld. Er zijn verhalen in het nieuws van vrouwen (net zoals mannen overigens) die hun eigen kinderen doden tijdens echtscheidings- en voogdijgevechten om zo hun partner te treffen. Maar vrouwen hebben nog een ultiem wapen tot hun beschikking, wat net zo dodelijk is als een vuurwapen of vergif. Dat wapen is de valse bewering schrijft https://falserapetimeline.org/false-rape-1853.html

Heel wat mannen worden geconfronteerd met een een partner die als ultieme wapen de mannen vals beschuldigen van seksueel misbruik en geweld om op die manier de nodige aandacht te krijgen van de omgeving en om wraak te nemen. Voor mannen is dat vreselijk : Hoe kon iemand van wie je ooit hield en die zogenaamd van je hield zulke vreselijke leugens vertellen?

Het eenvoudigste antwoord is dat vrouwen die valse beschuldigingen plegen kwaadaardige intenties hebben. Mannen maken ook valse beschuldigingen en degenen die dat doen zijn even kwaadaardig en gestoord zijn, maar er zijn duidelijke tactische voordelen voor vrouwen die valse beschuldigingen verzinnen, zeker als het gaat om vermeend seksueel misbruik.  In de afgelopen 25 jaar heeft zich een pervers systeem ontwikkeld als reactie op beschuldigingen van misbruik door vrouwen waarbij de aanklager wordt beloond met aandacht en sympathie en de vermeende dader, zelfs zonder enig bewijs of getuigen meteen geslachtofferd wordt.

Hoe worden vrouwen beloond voor het maken van valse beschuldigingen?  Ze krijgen de aandacht. De persoon die ze haat, wordt gestraft. Zij krijgen maatschappelijke goedkeuring. Lees “We hebben allemaal een hekel aan misbruikers en pedofielen? Kijk naar die moedige vrouw die vecht om haar kind te beschermen! ”

Vrouwelijke valse aanklagers krijgen bij hun aangifte meteen gratis juridische bijstand, meteen slachtofferhulp,  uitkeringen, gratis begeleiding en andere ondersteunende diensten en ondersteuning van familie, vrienden en buren. Wanneer er sprake is van een persoon met HPS krijgt die met andere woorden nog meer aandacht (Wakefield & UnderWager, 1990). Bovendien zijn er zeer weinig, of geen gevolgen voor vrouwen die valse beschuldigingen in de familierechtbank maken (Green & Schetky, 1988). Uiteindelijk heeft de valse aanklager veel meer te winnen dan ze moet verliezen. (Bernet,W. 1993)

Veel mannen ervaren een zeer onbeleefd ontwaken wanneer ze via valse beschuldigingen in het rechtssysteem terechtkomen. Misschien zal de waarheid zegevieren, maar meestal niet zonder een aanzienlijke hoeveelheid bijkomende schade aan zichzelf en hun kinderen.

Wanneer een man wordt beschuldigd van het misbruiken van een vrouw of kind, vliegt elk concept van een eerlijk proces en “onschuldig tot het tegendeel is bewezen” uit het raam. Mannen worden schuldig geacht totdat ze onschuldig zijn bewezen wanneer een vrouw schreeuwt misbruik of verkrachting.  Valse aantijgingen kunnen een moeilijke scheiding veranderen in een volledige nucleaire oorlog aldus https://falserapetimeline.org/false-rape-1853.html.

Mannen die ten onrechte door hun exen worden beschuldigd, worden ook geconfronteerd met de dreiging van vermoedelijk goedbedoelde, maar ijverige en bevooroordeelde professionals in de geestelijke gezondheidszorg en beoordelaars voor de rechtbank die snel de beschuldigingen van de vaak zeer emotionele, vrouwelijke valse aanklagers geloven op basis van weinig tot geen bewijs. Wakefield & UnderWager (1990) heeft vastgesteld dat valse aanklagers veel meer kans hebben op een persoonlijkheidsstoornis zoals narcisme,  borderline, passief-agressieve of paranoïde.

Valse beschuldigers lijken zeer defensief en rigide te zijn, om een slecht inzicht te hebben en de neiging om persoonlijke tekortkomingen te ontkennen. Ze hebben de neiging om zich extreem zorgen te maken over en gevoelig voor hoe anderen hen waarnemen. De valse beschuldigende ouders waren soms zo geobsedeerd door woede tegen hun vervreemde echtgenoot dat dit een belangrijk aandachtspunt in hun leven werd. Dergelijke personen werden door de beoordelaars vaak omschreven als oppositioneel, vijandig, negatief en resistent in de evaluatie en bezorgdheid wordt geuit dat de woede jegens de voormalige echtgenoot de behoeften van het kind vervangt.

Wakefield & UnderWager (1990) beschreven dat verschillende vrouwen geobsedeerd bleven door de verdenking dat hun voormalige echtgenoot het kind seksueel misbruikte, zelfs nadat de zaak was afgewezen of als vals werd beoordeeld. Sommigen namen hun jonge kind mee voor meerdere fysieke en psychologische onderzoeken en maakten herhaaldelijk beschuldigingen van misbruik van kinderbescherming. Een paar hebben regelmatig de geslachtsdelen van het kind onderzocht na bezoeken. Sommigen ondervroegen de kinderen al jaren over mogelijk seksueel misbruik. Een paar, toen de zaak niet werd onderbouwd, verhuisde naar een andere provincie en begon de beschuldigingen over, waardoor dit patroon werd voortgezet totdat een kinderbeschermingswerker werd gevonden die de beschuldiging onderbouwde.

Een vrouw regelde dat een televisiestation haar interviewde, zodat ze haar man publiekelijk kon beschuldigen van seksueel misbruik van hun kind. Dit omvatte een videoband van het kind. Twee verdwenen met hun kinderen nadat de rechtbank oordeelde dat er geen misbruik was en beval het bezoek met de vader te hervatten. De rol die haat speelt bij de ontwikkeling van valse beschuldigingen van seksueel misbruik van kinderen, kan aanzienlijk en krachtig zijn, waardoor alle classificaties en gegroeperingen die in de gegevens voorkomen, wordt doorbroken

Valse beschuldigers verwarren gevoelens met feiten. Een vrouw kan misbruikt worden of zich “bewogen” of zich “voelen” dat de kinderen worden misbruikt, terwijl er objectief gesproken geen misbruik heeft plaatsgevonden (Zepezauer, 1994).

Wat zijn de identificeerbare kenmerken van valse aantijgingen?

Ross en Blush (1987; 1990) hebben bepaalde patronen gevonden die valse beschuldigingsgevallen kenmerken. Bijvoorbeeld:
1. De beschuldigingen beginnen na scheiding en juridische stappen beginnen.
3. De vrouwelijke aanklager heeft vaak een histrionische (theatrale persoonlijkheidsstoornis) of borderline-persoonlijkheid.
4. De vrouwelijke aanklager neemt een boze, defensieve en rechtvaardigende houding.
5. De beschuldigde mannelijke ouder is over het algemeen verzorgend, passief en mist “macho” -kenmerken.
In vermeende gevallen van seksuele aanranding is het kind meestal een vrouw jonger dan 8 jaar.
7. De aantijgingen komen naar boven via de voogdijouder die typisch de moeder is.
De moeder neemt het kind mee naar een “deskundige” die het misbruik bevestigt en de vader als de boosdoener identificeert.
9. De rechter reageert op de deskundige informatie door het beëindigen of beperken van het bezoek.

Wakefield & UnterWager (1990) concluderen op basis van hun gegevens dat er vier overlappende categorieën ouders lijken te zijn die valse beschuldigingen van seksueel misbruik in echtscheidings- en voogdijgevechten maken of aanmoedigen:

1. Het zeer gestoorde individu wiens persoonlijkheidsstoornis haar functioneren, oordeel en soms haar vermogen om onderscheid te maken tussen feit en fantasie verstoort. Dergelijke mensen hebben vaak een geschiedenis van psychiatrische betrokkenheid en onstabiele relaties. Ze worden gezien als onstabiel, humeurig, impulsief en overreactief. Onder de stress van de scheiding zijn ze geneigd om de gebeurtenissen te overreageren en verkeerd te interpreteren en conclusies te trekken over misbruik. De stoornis van de persoonlijkheid “bevat de stabiele en consistente eigenschappen die onbuigzaam aanhouden, ongepast worden getoond en vicieuze cirkels bevorderen die de reeds aanwezige moeilijkheden bestendigen en intensiveren”.

2. Het individu (dat al dan niet een persoonlijkheidsstoornis heeft) die geobsedeerd is door haat en vijandigheid jegens haar vervreemde of voormalige echtgenoot. Ze probeert alles te doen wat ze kan om hem pijn te doen en hun kind wordt een pion in de voortdurende strijd. Ze kan zijn vrienden, werkgever of familieleden bellen om te proberen ze aan haar zijde te krijgen en hem pijn te doen. Het welzijn van haar kind is ondergeschikt aan de strijd met de verachte ex-echtgenoot. Hier is het ouderlijke vervreemdingssyndroom te vinden.

3. De persoon die geobsedeerd is door de mogelijkheid dat haar kind seksueel is of kan worden misbruikt. Ze is mogelijk zelf seksueel misbruikt of zelf verkracht, anders heeft ze misschien overdreven gereageerd op de media-aandacht voor misbruik. In beide gevallen is ze nu hyperwaakzaam over de mogelijkheid dat dit haar kind overkomt. Ze kan het kind herhaaldelijk ondervragen, zijn/haar geslachtsdelen onderzoeken na bezoeken aan de partner en het kind na elk bezoek naar de dokter brengen. In één geval begon de verdenking van de vrouw toen de vader zijn dochter, toen jonger dan een jaar oud, een bad gaf. De vrouw was ervan overtuigd dat zijn verlangen om zijn dochtertje te wassen betekende dat hij  perverse belangen in haar had.

4. De persoon die redelijk adequaat reageert op een dubbelzinnige situatie door begeleiding te vragen bij de therapeut of arts. Het kind kan melden dat ze met haar vader heeft gebaad en zijn penis heeft aangeraakt of dat ze een verwarde verklaring kan afleggen die verdacht klinkt. De vrouw, die dit niet zelf wil aanpakken, roept een professional en die professional praat de vrouw een misbruiksituatie aan.

Volgens Wakefield & UnterWager (1990) betekent de toenemende frequentie van beschuldigingen van seksueel misbruik in betwiste echtscheidings- en voogdijzaken  dat professionals zeer voorzichtig moeten zijn. Het is noodzakelijk om open en objectief te blijven, te waken tegen een vermoeden van schuld en zich te verzetten tegen het afstemmen van de agenda van de rapporterende ouder.

Helaas staan sommige professionals direct klaar om met minimale informatie over te gaan naar de overtuiging dat een kind is misbruikt. De persoonlijkheidskenmerken van de betrokken partijen bij de aantijgingen van seksueel misbruik in een bittere echtscheiding en hechtenis moeten worden overwogen bij de beoordeling van de beschuldigingen aldus Wakefield & UnterWager (1990) . Bij gebrek aan bevestigend bewijs, wanneer de ouder die de beschuldiging maakt wordt verstoord en de verdachte psychologisch normaal is, moet een valse beschuldiging worden overwogen.

Casus voorbeeld 1: Dramaqueen (Bron : https://www.reddit.com/r/AskParents/comments/17jh0gq/seeking_guidance_dealing_with_a_siblings_pattern/?tl=nl&rdt=40072)

Omgaan met een broer of zus die steeds valse beschuldigingen uit en oneerlijk is. Hoe kan ik mijn familie het beste ondersteunen?

Ze is mijn zus. Ik hou van haar, maar ze maakt het moeilijk. Laten we vanaf het begin beginnen. Ze is altijd al een beetje een dramaqueen geweest, maar de ergste leugen die ze ooit vertelde was een valse beschuldiging. Toen ze 12 jaar oud was, beschuldigde ze de beste vriend van onze vader vals van aanranding. Dit is wat er gebeurde. Ik was 17, en de vriend van mijn vader is al in ons leven sinds we geboren zijn, en ik kan je vertellen dat hij niets ongepasts tegen ons heeft gedaan; we waren en zijn vrienden met zijn kinderen. Hij was als een oom voor ons. Op een avond hadden we een feestje, en mijn ouders vroegen mijn zus om naar bed te gaan omdat het laat werd. Mijn zus had haar iPod laten liggen, en ze wilde hem terug, dus mijn vader vroeg onze vriend om hem aan haar te geven. Hij kwam naar boven, klopte op de deur en vertelde ons dat mijn zus haar iPod had laten liggen.

Mijn zus zei dankjewel en vroeg om een knuffel. Hij knuffelde haar, en we gingen naar beneden. Ik was erbij, en ik zag alles. Hij heeft haar helemaal niet intiem aangeraakt. Een dag later beweerde mijn zus dat hij haar had aangerand, en mijn moeder geloofde haar. Ik vertelde mijn ouders dat ik erbij was en niets had gezien, maar alleen mijn vader geloofde me omdat hij wist dat ik niet zou liegen of iemand zoals hem zou beschermen, en de verhalen van mijn zus bleven veranderen. Mijn moeder belde de politie niet, hoewel mijn vader niets tegen mijn zus zei en het liet gaan. Ik was boos en teleurgesteld in haar dat ze dat deed, maar ze was een kind, en kinderen liegen en doen domme dingen, dus ik vergeef haar, en ik draag dat incident niet tegen haar omdat ze, zoals ik al zei, een kind was, maar ze hield die leugen in stand en bleef tegen mensen zeggen dat dat haar “trauma” is die ze moet overwinnen. Ik dacht ook dat ze misschien ondertussen volwassener geworden was en veranderd omdat ze katholiek is en een activist tegen racisme, homofobie, kapitalisme, etc. Ze is ook een pleitbezorger en wil de armen en onderdrukten helpen. Ik dacht dat ze zou veranderen, maar dat heeft ze niet gedaan.

Mijn zus en mijn moeder hebben ook tegen mijn tante gelogen. In principe was er een feestje, en we hadden een vriendin die koekjes bakte. Mijn zus en moeder proefden de koekjes, en ze waren slecht, en ze wilden haar dessert niet op het feestje. Mijn tante was de gastvrouw van het evenement, en mijn zus en mijn moeder vertelden deze vriendin dat mijn tante haar dessert had geproefd en er een hekel aan had, ondanks het feit dat mijn tante er niet was en ze het niet had geproefd. Ze hebben zich niet bij mijn tante verontschuldigd of ooit de waarheid verteld. Ik denk dat ze dat niet als een “grote deal” zien omdat de leugen niet zo groot was.

Mijn zus heeft ook tegen mijn vader gelogen, bewerend dat hij mishandelend was, maar dat was hij niet, en het is raar omdat ze nog steeds van onze vader houdt en bij hem wil zijn, maar ze beweert dat hij mishandelend was, terwijl dat niet zo was. Ze beweert ook dat ze een psychische aandoening en een persoonlijkheidsstoornis heeft, ondanks het feit dat ze nooit naar een dokter of therapeut is geweest. Ze zegt gewoon dat ze het heeft, en ze diagnosticeert iedereen die ze kent met persoonlijkheidsstoornissen, ondanks het feit dat ze geen therapeut is. En trouwens, haar bewering dat onze vader mishandelend was en dat ze een ziekte had, werd gedaan als volwassene; ze zegt het nog steeds tot op de dag van vandaag, en ze is ook erg respectloos tegenover onze ouders; ze schreeuwt naar hen en praat terug, ondanks het feit dat ze op haar 25e bij hen woont en geen huur betaalt; ze speelt de baas over hen en is gewoon onbeleefd tegen hen. Denk je dat ik overreageer? Ben ik de eikel omdat ik niet echt van mijn zus hou?

Casusvoorbeeld 2 Vriend die leraar was (Bron https://www.quora.com/Have-you-or-any-men-you-know-ever-been-falsely-accused-of-sexual-misconduct-What-was-that-like-for-the-accused)

Ik heb een vriend die leraar was. Hij coachte het meisjesvolleybalteam van de middelbare school. Na een wedstrijd kwamen de ouders van een meisje haar niet ophalen van school. Ze woonde ongeveer 12 mijl van de school, dus om 10 uur ’s avonds naar huis lopen was geen goede optie. Hij besloot aan te bieden haar naar huis te rijden. Dat was zijn fout.

Toen hij voor haar huis stopte, scheurde ze haar blouse en trok een borst uit haar bh, en ging toen schreeuwend het huis in dat hij haar had geprobeerd te verkrachten. De politie werd gebeld, hij werd gearresteerd, berecht en veroordeeld voor poging tot verkrachting.

Terwijl hij zijn gevangenisstraf uitzat, waar hij vele malen meemaakte wat kinderverkrachters in de gevangenis overkomt, gaf ze uiteindelijk toe aan de politie dat ze het hele verhaal had verzonnen. Hij werd vrijgelaten na vijf jaar hel. De meeste van zijn vrienden hadden hem in de steek gelaten en hij verloor zijn onderwijsbevoegdheid. Hij werd gedwongen zich te registreren als zedendelinquent en het duurde meer dan een jaar en enkele duizenden dollars voordat zijn advocaat dat wist te schrappen.

Hij was financieel geruïneerd op 57-jarige leeftijd. Zijn vrouw had faillissement aangevraagd terwijl hij in de gevangenis zat, omdat ze hun huis niet kon betalen en tegelijkertijd de advocaatkosten niet kon betalen. Gelukkig bleven zij en zijn kinderen bij hem, en ook een paar vrienden, waaronder ikzelf. Hij is nooit meer teruggegaan naar het lesgeven, ook al was hij 4 keer uitgeroepen tot Leraar van het jaar. Hij maakt nu op maat gemaakte meubels in zijn garage. Oh, en het meisje? Zij werd door de rechtbank bedankt voor het bekennen van haar schuld. (Bob Trammel)

Bronnen

Bernet,W. (1993)  False Statements and the Differential Diagnosis of Abuse Allegations, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, Volume 32, Issue 5,  https://doi.org/10.1097/00004583-199309000-00003.

Blush, G. J., & Ross, K. L. (1987). Sexual allegations in divorce: The SAID Syndrome. Conciliation Courts Review, 25(1), 1–11. https://doi.org/10.1111/j.174-1617.1987.tb00155.x

De Viersprong https://www.deviersprong.nl/de-histrionische-persoonlijkheidsstoornis/details/Geraadpleegd 14/01/2025

De Zutter, A.W., Horselenberg, R. & van Koppen,P.J. (2017)  Motives for Filing a False Allegation of Rape. Arch Sex Behav. 2018 Feb;47(2):457-464. doi: 10.1007/s10508-017-0951-3. Epub 2017 Feb 17.

Green & Schetky (1988). Child Sexual Abuse: A Handbook for Health Care and Legal Professionals. Psychology Press

Karaktertypen : de dramaqueen. https://singularity.nl/dramaqueen/Geraadpleegd 16/01/2025

Histrionische persoonlijkheidsstoornis https://nl.wikipedia.org/wiki/Histrionische_persoonlijkheidsstoornis Geraadpleegd 14/01/2025

Histrionische persoonlijkheidsstoornis https://hulpgids.nl/informatie/ziektebeelden/persoonlijkheidsstoornissen/cluster-b/histrionische-persoonlijkheidsstoornis Geraadpleegd15/01/2025

Palmatier, T.J. Narcissists, Borderlines, the Tendency for Interpersonal Victimhood, and False Abuse Allegations in High-Conflict Divorce (2024) https://shrink4men.com/2024/09/15/narcissists-borderlines-the-tendency-for-interpersonal-victimhood-and-false-abuse-allegations-in-high-conflict-divorce/Geraadpleegd 14/01/2025

Narcissist Females Use False Allegations for Power (2012) https://falserapetimeline.org/false-rape-1853.html Geraadpleegd 14/01/2025

Newman, S. (2017). What kind of person makes false rape accusations? https://qz.com/980766/the-truth-about-false-rape-accusations Geraadpleegd 16/01/2025

Underwager,R., Clauss,E. & Wakefield,H. (1990). A suggested civil action when falsely accused. IPT. Volume 2 Number 1 Winter,1990 http://www.ipt-forensics.com/journal/issues90.htm

Video on Histrionic Personality Disorder and False Sexual Assault Lawyers https://ucmjdefense.com/video-false-accusations-histrionic-personality-disorder.html Geraadpleegd 24/01/2025

Wakefield, H. & Underwager, R. (1990). Personality characterics of parents making false accusations of sexual abuse in custody disputes.  IPT Volume 2, 1990 http://www.ipt-forensics.com/journal/volume2/j2_3_1.htm  Geraadpleegd 14/01/2025