Een ondernemer (47) uit Antwerpen wordt beschuldigd van verkrachting en riskeert twee jaar celstraf omdat hij zich op datingsite Tinder had gepresenteerd als een gespierde, alleenstaande Italiaan. Maar dat klopte helemaal niet, hij was geen gespierde Italiaan maar een gewone doorsnee Marokkaan. De zakenvrouw die nochtans vrijwillig had ingestemd met het seksafspraakje in ‘Fifty Shades of Grey’ stijl voelde zich bekocht en diende achteraf bij de rechtbank klacht in wegens verkrachting. De feiten dateren van 2018. Ze wou seks met iemand anders en niet met de Marokkaan die helemaal niet aan het profiel beantwoordde. Bizar is wel dat ze wel aan de seks deelnam en pas achteraf toen ze merkte dat de man niet aan het profiel beantwoordde, haar aanvankelijke toestemming introk en hem beschuldigde van verkrachting en op de koop toe een immense onredelijke schadevergoeding vroeg. De 47-jarige Said S. heeft in Antwerpen een bekende winkel met designmeubelen. In zijn zaak ontvangt hij niet alleen klanten, na sluitingstijd maakt hij de winkel afspraken met dames die hij leert kennen op datingsites als Tinder. Volgens het Openbaar Ministerie lokt hij op die manier dames in de val omdat hij zich op Tinder anders voorstelt dan hij er in werkelijkheid uitziet. Hij stelt zich voor onder een andere voornaam, heeft een foto met de torso van een Italiaanse voetballer als profielfoto en beweert dat hij alleenstaand is, zonder kinderen en een baard draagt. Hij is echter van Marokkaanse origine heeft een vrouw en kinderen, is gladgeschoren en heeft helemaal geen […]
Lees verderBeschuldiging buiten alle proporties
Outreau-zaak
De Outreau-zaak was een strafzaak in Noord- Frankrijk wegens verschillende aanklachten van seksueel misbruik van kinderen tussen 1997 en 2000. De zaak resulteerde in vier definitieve veroordelingen en de vrijspraak van dertien van de zeventien verdachten, van wie er verscheidene in de gevangenis hadden gezeten. verscheidene jaren. Twaalf kinderen werden in eerste aanleg erkend als slachtoffers van verkrachting, aanranding, corruptie van minderjarigen en souteneurschap, onder wie sommigen kinderen van vrijgesproken personen. In januari 2006 werd een parlementair onderzoek ingesteld, waarbij president Jacques Chirac de zaak een “juridische ramp” noemde, hoewel rechter Burgaud, beschuldigd door de verdediging, geen sancties kreeg na de onderzoekscommissie. Het thema van de zaak, het aantal kinderen dat als slachtoffer wordt erkend, de onopgeloste moord op een jong meisje en het aantal volwassenen dat is aangeklaagd en vaak in voorlopige hechtenis wordt gehouden, geven deze zaak een nationale dimensie, die bij het publiek sterke emoties oproept. opinie, en het benadrukken van het disfunctioneren van de gerechtelijke instelling, van deskundigen maar ook van de media. De bijzonderheden van de processen en de vele wendingen die erdoor worden ervaren, maken de Outreau-affaire altijd een gevoelig en controversieel onderwerp. De Outreau-affaire heeft ertoe bijgedragen dat de aandacht voor de stem van het kind in Frankrijk is geschaad, met een daling van 40% in het aantal veroordelingen in de tien jaar na de vrijspraak in hoger beroep. Outreau De ‘Outreau-affaire’, die betrekking had op een vermeend crimineel netwerk in Outreau , een arbeidersstadje naast Boulogne-sur-Mer in de regio Pas-de-Calais , begon […]
Lees verderNachtmerrie van vier Hampstead-moeders valselijk beschuldigd van satanische pedofilie
De Hampstead Hoax was een reeks valse beschuldigingen die in 2014 begonnen, waarbij werd beweerd dat een satanaanbiddende pedofielenbende van ongeveer “175 ouders, leraren en religieuze leiders” kinderen misbruikte in de wijk Hampstead in Noord-Londen. De politie vond geen bewijs van misbruik, laat staan moord of satanisme , en de beschuldigde misbruikers werden onderworpen aan intimidatie, doodsbedreigingen en online misbruik, wat in ieder geval tot 2022 voortduurde. Later bleek dat de twee kinderen die de beschuldigingen hadden geuit onder druk waren gezet en bedreigd werden door volwassenen en misbruikt om de beschuldigingen te uiten. In de zomer van 2014 beschuldigden twee kinderen hun vader (Ricky Dearman) ervan de ring te runnen. In 2014 meldde Ella Draper, een inwoner van Hampstead, dat haar twee kinderen waren misbruikt door hun vader en haar vervreemde ex-man (Ricky Dearman). Er werd een interview opgenomen waarin de kinderen van Draper de politie vertelden dat hun vader deel uitmaakte van een kring van satanische pedofielen die baby’s doodden en hun bloed dronken. Leden van de sekte dronken naar verluidt het bloed van de baby’s en dansten vervolgens rond terwijl ze babyschedels en schoenen van babyhuid droegen. Naast hun vader beschuldigden de kinderen ‘hun oudere halfbroer, verschillende leraren van hun school, de priester van de aangrenzende kerk, een groot aantal ouders van hun school, maatschappelijk werkers, kinder- en familierechtbankadvies en Medewerkers van de Support Service en politieagenten” behoren tot de satanische sekte. Een politieonderzoek in de plaatselijke school (Christchurch Primary) en de kerk naar de geheime kamers […]
Lees verderBolderkar affaire
De Bolderkar-affaire in 1988 had betrekking op vermeend kindermisbruik bij medisch kinderdagverblijf De Bolderkar in Vlaardingen dat werd geconstateerd door een diagnose met behulp van poppen. Veertien kinderen werden bij de ouders weggehaald en uit huis geplaatst en de vaders werden opgepakt. Uiteindelijk ging iedereen vrijuit, omdat de bewijsvoering vrijwel uitsluitend was gebaseerd op de omstreden onderzoeksmethode. De affaire begon met Elise Watts, een driejarig meisje met een lichte lichamelijke handicap. Ze viel regelmatig waardoor ze vaak blauwe plekken had. De orthopedagoge van het kinderdagverblijf vermoedde dat er meer aan de hand was en ondervroeg haar met de ‘poppenmethode’. Er werd daarbij gebruik gemaakt van anatomisch correcte poppen, dus voorzien van geslachtsdelen. Aan het onderzochte kind werd hierbij door de orthopedagoge gevraagd wat je daarmee kan doen. Hoewel ze geen specifieke training voor zo’n onderzoek had gehad werd op grond van haar bevindingen de conclusie getrokken dat de vader van het kind haar seksueel had misbruikt. De leiding van het kinderdagverblijf meldde het vermeende misbruik bij justitie. Vervolgens werd bij dertien andere kinderen die aan hetzelfde onderzoek onderworpen waren dezelfde conclusie getrokken. De strafzaak tegen de vader van het eerste kind resulteerde in vrijspraak, zowel bij de rechtbank als in hoger beroep. De strafzaken tegen de andere vaders werden geseponeerd wegens gebrek aan bewijs. Intussen hadden drie vaders als gevolg van harde verhoormethodes bekennende verklaringen over door hen gepleegde incest afgelegd. Later kwamen ze op die verklaringen terug. In 2009 vertoonde TV Rijnmond een documentaire over de zaak getiteld Smeulende […]
Lees verderBart De Pauw
De zaak De Pauw is een Belgische strafzaak waarin acteur en tv-maker Bart De Pauw schuldig werd gesteld aan belaging en elektronische overlast. Verschillende vrouwen hadden in 2017 bij de VRT melding gemaakt van grensoverschrijdend gedrag dat door hem was gepleegd. De VRT zette de samenwerking met De Pauw stop. Op het strafproces stelden negen vrouwen zich burgerlijke partij, terwijl vier anderen door het parket eveneens als mogelijk slachtoffer werden beschouwd. Uiteindelijk bleken heel wat zaken geseponeerd omdat er onvoldoende bewijsmateriaal was. De vrouwen beweerden dat ze heel veel giftige sms’jes hadden ontvangen maar hadden ze niet bewaard. Dit ging dus over woord tegen woord, waar of overdreven…. ? De zaak wordt in de Vlaamse media gekaderd binnen de #MeToo-beweging. HLN omschrijft de zaak-De Pauw als een symbooldossier. De Standaard roept het uit tot Vlaanderens eerste #MeToo-proces. Omdat de zaak zoveel werd uitgelicht in de media, sprak de De Morgen van een soap zonder voorgaande. De strafrechtbank van Mechelen heeft uiteindelijk Bart De Pauw zes maanden cel met uitstel gegeven voor het belagen van vijf vrouwen en het bezorgen van overlast via elektronische communicatiemiddelen aan één van hen. Het ergste voor De Pauw was dat het hele proces in de media werd gevoerd en zijn carrière als televisiemaker totaal voorbij was. Maar waar was de televisiemaker nu exact schuldig aan? Drie rechters moesten de schuld bepalen voor dertien feiten van belaging ten aanzien van dertien vrouwen, en het bezorgen van overlast door het gebruik van elektronische communicatiemiddelen aan dezelfde dames. […]
Lees verderOns geheugen is onbetrouwbaar
Hoe betrouwbaar is ons geheugen? Herinneren wij ons met zekerheid wat er in het verleden met ons is gebeurd? Of niet? In het licht van de recente Belgische gebeurtenissen en van het komende verslag van de Commissie-Verwilghen zijn dat redelijk pregnante vragen geworden. Recent wetenschappelijk onderzoek toont aan dat onze herinneringen, zeker van fenomenen die wij niet al te bewust hebben beleefd, makkelijk worden bijgekleurd. Je kunt zelfs valse herinneringen inplanten, beweert de Amerikaanse psychologe Elizabeth Loftus. Onze herinneringen zijn misschien niet zo betrouwbaar als we denken. Zodra we een gebeurtenis ervaren, gaan de meesten van ons er waarschijnlijk van uit dat die herinneringen voor altijd intact blijven. Maar er is het potentieel om herinneringen te wijzigen of om volledig valse herinneringen te planten, volgens Elizabeth Loftus, PhD. Loftus, een vooraanstaand professor aan de Universiteit van Californië, Irvine, is een expert op het gebied van menselijk geheugen en ze bespreekt hoe onze herinneringen aan gebeurtenissen en ervaringen kunnen worden gemanipuleerd. Ze heeft uitgebreid onderzoek gedaan naar de beïnvloedbaarheid van het menselijk geheugen. Loftus staat bekend om haar baanbrekende onderzoek naar het “misinformation effect” – het achteraf vervormen van herinneringen – en naar het geheugen van ooggetuigen, en het ontstaan van valse herinneringen,waaronder het oproepen van herinneringen aan seksueel kindermisbruik. Naast haar uitgebreide werk in het laboratorium was Loftus betrokken bij de toepassing van haar onderzoek in de rechtspraak. Ze was consultant en getuigde als expert in honderden zaken. Loftus heeft vele prijzen en eredoctoraten ontvangen. In 2002 stond ze op […]
Lees verderOude Pekela
Oude Pekela (Gronings: Olle Pekel of Ol Pekel) is een dorp in de gemeente Pekela in de Nederlandse provincie Groningen. Het is door historie nauw verbonden met het zuidelijker gelegen Nieuwe Pekela. Ten tijde van de eerste volkstelling in 1795 had het dorp 2.972 inwoners, in 2021 waren het er 7.610. Het veenkoloniale dorp ligt aan het Pekelderdiep, voor de lokale bevolking het “diep in t piep”. In 1987 was Nederland in de ban van de ontuchtzaak in het Groningse Oude Pekela. Tientallen kinderen zouden zijn meegelokt en misbruikt. Intensief recherchewerk leverde evenwel geen bewijzen op. Anno 2011 wil nauwelijks nog iemand over de zaak praten. ‘Stop schreewt hij . ‘Nee, stop!’ Ik heb Jan Maring, oud-persvoorlichter van de rijkspolitie in Groningen, aan de telefoon. 25 jaar geleden stond hij de media zo’n beetje elke dag te woord over de ontuchtaffaire in Oude Pekela. Nu lijkt ieder woord te veel. ‘Laat me met rust. Ik wil hier niets mee te maken hebben.’ Oude Pekela. In 1987 werd dit achtduizend zielen tellende dorpje in Oost-Groningen opeens wereldberoemd. Op 6 juni bracht de politie een persbericht uit waarin stond dat zeventig peuters uit het dorp waren verhoord in een grootscheeps onderzoek naar ontucht. De kinderen, volgens het bericht in de leeftijd van drie tot zes jaar, zouden in de paasvakantie vanuit verschillende locaties uit het dorp zijn meegenomen. Waar ze naartoe werden gebracht, was onduidelijk. Wel had de politie sterke vermoedens dat 48 van de 72 verhoorde kinderen seksueel zouden zijn misbruikt. […]
Lees verderNotaris X
De zaak-Notaris X kwam in 1986 op gang in België toen het weekblad Humo en de krant De Morgen een Antwerpse notaris beschuldigden van seksueel misbruik van zijn twee zoontjes. De affaire werd gelinkt aan de Roze Balletten, maar bleek uiteindelijk te berusten op valse beschuldigingen. Aanklacht In 1983 besloten een Belgische notaris en zijn vrouw te scheiden. Zijn vrouw werd het hoederecht over hun twee zoontjes, respectievelijk zes en drie jaar oud, toegewezen en hijzelf kreeg bezoekrecht. Niet lang daarna beschuldigde de vrouw haar man ervan haar zoontjes seksueel te hebben misbruikt. De zaak haalde de pers en de notaris kreeg de schuilnaam Notaris X. Naast de aanklachten over incest, werd de man ervan beschuldigd deel uit te maken van een extreemrechts netwerk dat kinderen op rituele wijze misbruikte. Ook werd gesuggereerd dat hij zou hebben deelgenomen aan de Roze Balletten, legendarische (maar nooit bewezen) seksfuiven die eind jaren 70 zouden hebben plaatsgevonden en waaraan diverse hooggeplaatste personen zouden hebben deelgenomen. Sommige speurders legden hierbij een verband tussen de aanslagen die de Bende van Nijvel in 1984-1985 gepleegd had en vermoedden dat de Bende lastige getuigen van deze Roze Balletten uit de weg hadden geruimd. Gezien de criminelen veel mensen verwondden en vermoord hadden voor een relatief kleine buit ontstond de theorie dat de Bende vooral angst en terreur wilde zaaien opdat bange burgers massaal voor extreemrechtse partijen zouden stemmen. De vader van Notaris X werd er bovendien van verdacht extreemrechtse groeperingen te financieren. In het kader van deze […]
Lees verder