De Hampstead Hoax was een reeks valse beschuldigingen die in 2014 begonnen, waarbij werd beweerd dat een satanaanbiddende pedofielenbende van ongeveer “175 ouders, leraren en religieuze leiders” kinderen misbruikte in de wijk Hampstead in Noord-Londen. De politie vond geen bewijs van misbruik, laat staan moord of satanisme , en de beschuldigde misbruikers werden onderworpen aan intimidatie, doodsbedreigingen en online misbruik, wat in ieder geval tot 2022 voortduurde. Later bleek dat de twee kinderen die de beschuldigingen hadden geuit onder druk waren gezet en bedreigd werden door volwassenen en misbruikt om de beschuldigingen te uiten.
In de zomer van 2014 beschuldigden twee kinderen hun vader (Ricky Dearman) ervan de ring te runnen. In 2014 meldde Ella Draper, een inwoner van Hampstead, dat haar twee kinderen waren misbruikt door hun vader en haar vervreemde ex-man (Ricky Dearman). Er werd een interview opgenomen waarin de kinderen van Draper de politie vertelden dat hun vader deel uitmaakte van een kring van satanische pedofielen die baby’s doodden en hun bloed dronken. Leden van de sekte dronken naar verluidt het bloed van de baby’s en dansten vervolgens rond terwijl ze babyschedels en schoenen van babyhuid droegen. Naast hun vader beschuldigden de kinderen ‘hun oudere halfbroer, verschillende leraren van hun school, de priester van de aangrenzende kerk, een groot aantal ouders van hun school, maatschappelijk werkers, kinder- en familierechtbankadvies en Medewerkers van de Support Service en politieagenten” behoren tot de satanische sekte.
Een politieonderzoek in de plaatselijke school (Christchurch Primary) en de kerk naar de geheime kamers waar de kinderen zeiden dat baby’s waren vermoord, leverde niets op. Geen van de andere kinderen die de twee kinderen als slachtoffers van misbruik hadden genoemd, uitte soortgelijke beschuldigingen; Sommige van de sites die door de kinderen als locaties van misbruik waren opgegeven, bestonden niet, en geen van de agenten van de Metropolitan Police die de kinderen als leden van de sekte hadden genoemd, bleek te bestaan.
De kinderen trokken zich terug en vertelden de politie dat ze door hun moeder en haar partner, Abraham Christie, gedwongen waren de beschuldigingen te uiten – “in een proces dat een rechter later ‘foltering’ zou noemen”. Volgens rechter Pauffley: “Er is alle reden om te concluderen dat de hoofden van de kinderen tijdens de vier weken die ze afgelopen zomer in het buitenland doorbrachten, gevuld waren met steeds uitgebreidere, fantastische en seksueel expliciete verhalen. … Het was onderdeel van een doelbewust plan van de heer Christie en mevrouw Draper.’
De politie heeft Christie en Draper niet vervolgd omdat het misbruik in een ander land had plaatsgevonden: Marokko, waar ze op vakantie waren.
Het verhaal eindigde daar niet. Draper bleef haar ex-man aanklagen voor de voogdij over haar kinderen, en rekruteerde Sabine McNeil om haar te helpen. Begin 2015 maakte McNeil video’s van politie-interviews van de kinderen waarin het satanisch ritueel misbruik werd beschreven, een lijst van de vermeende misbruikers en andere vertrouwelijke informatie uit de zaak van Draper en plaatste deze op internet. De video’s gingen viraal.
De complottheorie verspreidde zich dat er in Hampstead een satanische pedofielenbende bestond, en Dearman en de andere 175 mensen werden onderworpen aan intimidatie, doodsbedreigingen en online misbruik, wat in ieder geval tot 2022 voortduurde. Een gerechtelijk bevel eiste dat zowel Draper als McNeill werden verwijderd materiaal over de zaak van internet. Draper vluchtte voor de politie en ging naar Spanje. Sabine McNeill vluchtte naar Duitsland, maar werd gearresteerd toen ze terugkeerde naar Londen.
In 2016 kreeg McNeill levenslange straatverboden tegen het uitzenden van illegale en valse claims. Drie maanden later pleitte ze schuldig aan het overtreden van het straatverbod en kreeg ze een voorwaardelijke straf. In november en december 2018 werd ze veroordeeld wegens vier aanklachten wegens intimidatie en stalking en zes aanklachten wegens het opnieuw overtreden van het straatverbod uit 2016. [3] In 2019 werd ze veroordeeld tot negen jaar gevangenisstraf. In de veroordeling sprak rechter Sally Cahill het volgende uit:
De directe gevolgen van uw daden zijn dat u voor de vier betrokken families het hele normale gezinsleven hebt verwoest. Hun kinderen konden niet normaal naar school en kregen thuisonderwijs of moesten trackingapparatuur en alarmen bij zich dragen. De families hebben ontsnappingsroutes gepland voor het geval van een aanval, moeders hebben op de vloer van de slaapkamers van hun kinderen geslapen om hen te beschermen. Ze moesten verhuizen: er zijn bedrijven geruïneerd omdat ze geen online profiel konden hebben. Alsof dat nog niet erg genoeg is, zullen de kinderen, zoals de zaken er nu voorstaan, nooit online kunnen gaan en hun eigen naam kunnen invoeren zonder de verachtelijke smerigheid te zien die je in de loop van de jaren hebt uitgestrooid. De beschuldigingen betroffen moord, kannibalisme, satanisme en seksueel misbruik. Ernstiger of gemener konden ze niet zijn. Het leven van de kinderen is voor altijd verwoest. Naar mijn mening ben je een arrogante, kwaadaardige, kwaadaardige en manipulatieve vrouw.
Documentaire
Er staat een foto op Anna’s telefoon waarop is vastgelegd wat volgens haar nu de laatste dag van het normale leven voor haar gezin is: het toont haar negenjarige dochter die op weg is naar school over een besneeuwde Hampstead Heath.‘Toen ik terugkeek op die foto, besefte ik dat ik toen geen idee had hoeveel onze levens zouden veranderen’, herinnert Anna zich. ‘Het was de laatste momentopname van het leven zoals wij het kenden.’
Omdat de volgende dag – 5 februari 2015 – Anna en haar man, samen met andere ouders en personeel van de mooie basisschool in Noord- Londen van haar dochter , in een nachtmerrie terechtkwamen.
Twee jonge kinderen van een mede-ouder op de school – in een van de rijkste wijken van Londen, de thuisbasis van beroemdheden als Jonathan Ross , Helena Bonham Carter en Dame Judi Dench – begonnen een reeks buitengewone en gruwelijke beschuldigingen te uiten. Anna was slechts een van de volwassenen die verbonden waren aan de school en er door de broer en zus van werden beschuldigd deel uit te maken van een satanische pedofielenbende die zich overgaf aan gruwelijk ritueel misbruik en moorden. Deze beschuldigingen waren zo bizar – waaronder dat het duivelaanbidders waren die seks hadden met kinderen, kinderoffers brachten en hun bloed dronken – dat het moeilijk voor te stellen is dat iemand ze ook maar enigszins serieus zou kunnen nemen.
En het is belangrijk om ook te zeggen dat de verdachten volkomen onschuldig waren. Maar dit is het internettijdperk, waarin voor alles een publiek bestaat. En dus gingen de lugubere beschuldigingen, aangewakkerd door complottheoretici, de hele wereld rond. Om te zeggen dat het de levens van de betrokkenen op zijn kop heeft gezet, is een understatement. De namen, adressen en telefoonnummers van de ouders, het schoolpersoneel en de leerlingen waarvan werd vastgesteld dat ze erbij betrokken waren, werden online gepubliceerd en ze werden overspoeld met doodsbedreigingen.
De ouders werden gecontacteerd door burgerwachten die zeiden dat ze hun kinderen zouden afpakken om ze in veiligheid te brengen. Het is net zo gruwelijk dat pedofielen vragen stellen over de seksuele voorkeuren van hun kinderen. Het was, herinnert Anna zich, ‘alsof ik belegerd werd’.
Toen ze de hulp van de politie inriepen, kregen ze te horen dat de daders niet vervolgd konden worden omdat ze minderjarig waren. Ze werden ook belemmerd door internetreuzen die weinig deden om de meedogenloze online-inhoud stop te zetten. Het werd aan de ouders zelf overgelaten om te doen wat ze konden om hun gezinnen te beschermen. Uiteindelijk zou het de vastberaden en buitengewone inspanningen vergen van met name vier moeders, tot in de kleine uurtjes doorwerkend, nauwgezet bewijs verzamelden dat zou leiden tot de vervolging van twee van de meest uitgesproken online complottheoretici. Nu hebben de moeders voor het eerst hun verhaal verteld in een meeslepende Channel 4-documentaire, Accused: The Hampstead Pedophile Hoax, waarin zowel de verwoestende impact van de beschuldigingen als hun vastberaden verzet worden onderzocht.
‘Jarenlang hebben we deze waardige stilte moeten bewaren, omdat we een rechtszaak probeerden op te bouwen en die wilden we niet in gevaar brengen’, zegt Anna. ‘Nu krijgen we eindelijk onze stem.’ Een stem, ja, maar geen gezicht. Samen met de andere moeders die in de documentaire voorkomen, kiest Anna ervoor anoniem te blijven. Op film worden hun woorden uitgesproken door een acteur, en er wordt naar hen verwezen met pseudoniemen. Ze zijn vastbesloten de privacy van hun inmiddels volwassen kinderen te beschermen.
Want hoewel de trollen die zich op hen richtten tegenwoordig stiller zijn, zijn ze niet helemaal verdwenen: ze zijn er nog steeds en verspreiden hun theorieën in donkere hoeken van het internet. ‘Ze zijn er nog steeds en proberen hun gif te verspreiden’, zoals Jenny, een andere moeder, het zegt. De verbijstering van de ouders blijft voelbaar. ‘Er zijn veel zaken in het leven die je niet kunt voorspellen, of het nu gaat om een diagnose van een terminale ziekte of de dood van een geliefde, maar ervan beschuldigd worden een satanische pedofiel te zijn hoort daar niet bij’, zegt Anna.
Anna, moeder van één kind, was al 18 jaar gelukkig getrouwd en runde samen met haar man een bedrijf, toen zij in februari 2015 – samen met enkele andere ouders van kinderen in groep 5 van de bij de Church of England aangesloten basisschool die zij bezochten – beschuldigingen werd van misbruik. ‘Er stond dat ze door de politie waren onderzocht en dat de zaak was gesloten’, herinnert ze zich. ‘Het riep meer vragen op dan het beantwoordde, dus ben ik meteen het internet opgegaan.’ Binnen vijf minuten had Anna beelden gevonden van de twee broers en zussen – van wie er één, Abigail, in de klas van haar dochter zat – waarin werd beweerd dat er op de school een georganiseerde sekte was gevestigd die zich overgaf aan verschrikkingen van pedofilie tot het offeren van baby’s. ‘Ze noemde onze dochter bij naam, zei dat ze voor seks werd betaald in snoepjes en noemde mijzelf en mijn man als haar misbruikers’, herinnert Anna zich.
Abigail en haar broer Joseph (zoals ze in de documentaire worden genoemd) waren de nakomelingen van een opvallend uitziende moeder genaamd Ella Draper, een glamoureuze, in Rusland geboren yogalerares die sinds de jaren negentig in Londen woonde. Gescheiden van de vader van haar kinderen, was ze betrokken geraakt bij een oudere man genaamd Abraham Christie, toen 65. Hij had, net als Draper, interesse in alternatieve therapieën, maar werd door velen gezien als een bedreigende aanwezigheid op de speelplaats, waarvan de ouders beweerden dat hij intimiderend was.
Bron https://www.dailymail.co.uk/femail/article-13155867/nightmare-ordeal-innocent-school-gate-mums-Satanic-paedophile-ring.html
Het was onder leiding van Christie en Draper dat Abigail en Joseph in de zomer van 2014 voor het eerst hun bizarre beschuldigingen bij de politie hadden geuit over ‘geheime kamers’ op de school en de aangrenzende kerk waar martelingen en mishandeling plaatsvonden. Maar toen de politie geen bewijs kon vinden, herriepen ze en vertrouwden ze erop dat Abraham hen had geslagen en onder druk had gezet om te liegen.
Er volgde een bittere voogdijzaak met de vader van de kinderen, waarbij ouders en leraren op dit moment nog steeds niets wijzer waren van het feit dat ze het onderwerp waren geweest van gruwelijke beschuldigingen. Dat is totdat een vrouw genaamd Sabine McNeill – een virulente complottheoreticus, sindsdien de ergste online trol van Groot-Brittannië genoemd – zich ervan bewust werd. Met de zegen van Draper publiceerde McNeill begin 2015 video’s op het web die ze hadden gemaakt van de kinderen die hun beweringen deden, samen met persoonlijke gegevens van 175 mensen die er naar verluidt bij betrokken waren. Het ging viraal.
‘We zaten gewoon thuis te kijken hoe dit verhaal wereldwijd explodeerde’, zegt Jenny, wier enige kind, een jongen, ook in groep 5 zat. ‘Het was enorm. Globaal.’ Anna herinnert zich: ‘Ik weet nog dat ik in onze slaapkamer op de grond zat en dacht dat dit niet meer over zou gaan. Maar ik kon me niet eens voorstellen wat er zou komen.’ Het verhaal begon een eigen leven te leiden ook al was het totale onzin. Demonstranten begonnen zich te verzamelen bij de school en de kerk en schreeuwden obsceniteiten naar de ouders. Individuele gezinnen ontvingen wrede doodsbedreigingen op hun huistelefoons en mobiele telefoons.’
‘Ze noemden ons satantisten en schreeuwden door de telefoon dat we baby’s aan het neuken en vermoorden waren; dat we slecht waren’, zegt Jenny. De politie vertelde hen dat ze hun routes naar huis moesten variëren en een alarm moesten dragen, maar niets daarvan was genoeg om de aanhoudende dreiging van zich af te schudden. Sarah, een advocaat van in de veertig die ook een kind had van het jaar van Abigail, sliep acht maanden op de slaapkamervloer van haar kinderen totdat het gezin kon verhuizen. ‘Toen ons adres eenmaal bekend was, kon ik de gedachte niet van me afzetten dat iemand zou binnenkomen en zou proberen ze mee te nemen’, zegt ze. Jenny herinnert zich dat ze werd gevolgd door een grote groep, die obsceniteiten scandeerde, toen ze haar zoon ophaalde van een crosscountryrace op school. ‘Dat was bijzonder verontrustend, omdat er geen reclame voor deze activiteit was gemaakt, dus het was duidelijk dat ze op de een of andere manier onze bewegingen volgden.’
Uiteraard wilden de ouders weten waarom ze het doelwit waren. ‘Ik kon er niet omheen dat het een andere moeder was die deze beschuldigingen had geuit’, zegt Anna. Maar toen Sarah belde om Ella Draper te confronteren, ontkende ze dat zij verantwoordelijk was. Anna herinnert zich: ‘Ik zei tegen haar: kun je alsjeblieft de onzin stoppen? ‘En ze zei: ‘Ik ben het niet. Het is een blogger geweest.” Wat de ouders het meest met afschuw vervulde, was de mogelijke schade voor hun kinderen. Het was onmogelijk om hen volledig te beschermen tegen het zich ontvouwende drama, en Anna herinnert zich de toenemende angst van haar eigen dochter.
Sommige ouders werden benaderd door pedofielen met de vraag of ze contact konden maken met hun kind omdat ze ‘van seks hielden’. Opnieuw zei de politie dat zij zelf daar niets tegen konden doen. ‘Ze gaven min of meer toe dat het buiten hun kennis lag’, zegt Anna. ‘Er was een gevoel dat het wel zou overwaaien, maar voor ons voelde het georganiseerd en doelgericht.’ ‘Het was ongelooflijk teleurstellend’, vervolgt Sarah. ‘We waren er heel duidelijk over dat dit criminele activiteiten waren. We hebben zelfs een lijst met maximaal twintig wetten die overschreden werden , maar niemand wilde luisteren.’
De ouders lieten zich niet afschrikken en begonnen zich te mobiliseren, vastbesloten om socialemediagiganten ertoe te bewegen de links naar de kindervideo’s te verwijderen, en tegelijkertijd bewijsmateriaal tegen de trollen te verzamelen dat tot hun vervolging zou kunnen leiden. Terwijl ze de ene muur na de andere tegenkwamen, vielen veel ouders weg, waardoor Anna, Jenny, Sarah en een andere ouder, Alice, de enigen waren die weigerden op te geven. Anna geeft nu toe dat ze een onwaarschijnlijke alliantie vormden: hoewel ze allemaal in hetzelfde jaar kinderen kregen, waren ze geen goede vrienden. ‘Als ons dit niet was overkomen, zouden we niet zo’n hechte groep zijn geweest’, zegt ze. ‘Maar we hebben nu een levenslange band.’ Het was een zware opgave, waarbij deur na deur voor hun neus werd gesloten, van technologiegiganten tot het Information Commissioner’s Office, dat zich bezighoudt met gegevensbescherming. ‘Hun reactie was dat we deze mensen moesten schrijven en hen moesten vragen ermee op te houden’, zegt Sarah. ‘Toch had de politie gezegd dat we niet mee moesten doen.’ Alleen vervolging, zo meenden de moeders, zou een boodschap sturen naar degenen die de ongegronde beschuldigingen via internet verspreidden. En terwijl de politie nog steeds zei dat er geen zaak was om aan te brengen, besloten de moeders hun eigen zaak op te bouwen – waarbij ze nauwgezet een dossier met bewijsmateriaal opstelden om ze ten val te brengen.
Het zou jaren duren.
‘Houd er rekening mee dat we allemaal werkten en voor ons gezin zorgden’, zegt Anna. ‘Het betekende dat ik om tien uur ‘s avonds moest gaan zitten en dan tot in de vroege uurtjes moest werken, bewijzen, bewijzen, bewijzen. En dat was het voor vier jaar zo’n beetje.’ ‘Je kunt aan de e-mails die ik stuurde zien dat ik om drie uur ‘s nachts, vier uur ‘s nachts aan het werk was’, zegt Sarah. ‘Ik heb niet echt geslapen. Ik ben veel afgevallen.’ Jenny werd vanwege de beschuldigingen gedwongen haar baan op te zeggen. ‘Uiteindelijk werd ik er slecht voor, omdat ik direct doelwit begon te worden. ‘Er zijn rechtstreeks e-mails naar mijn personeel gestuurd met de mededeling: ‘Wist u dat uw baas hiervan beschuldigd is?’ Het was niet zo dat mensen niet meelevend waren, maar het voelde wel alsof ze erdoor besmet waren.’
Sarah was bezig met solliciteren naar nieuwe functies toen het schandaal uitbrak, en ze werd keer op keer afgewezen. ‘Het was allemaal: ‘Jij bent precies wat we zoeken’, totdat het bij HR terechtkwam – en plotseling kwamen ze met een verhaal over waarom het niet zou werken’, herinnert ze zich. Ze geven allemaal toe dat hun huwelijk onder druk kwam te staan. Eindelijk was er eind 2018 – ruim drie jaar nadat de beschuldigingen voor het eerst naar buiten kwamen – een doorbraak. Dankzij hun ijverige verzameling van tienduizenden documenten als bewijsmateriaal werd Sabine McNeill berecht wegens stalking, intimidatie en het overtreden van een straatverbod. De in Duitsland geboren gepensioneerde werd door de rechter bestempeld als een ‘arrogante, kwaadaardige, kwaadaardige en manipulatieve vrouw’, die haar negen jaar gevangenisstraf oplegde – de langste straf die ooit door een Britse rechtbank voor deze misdrijven is uitgesproken.
De zelfbenoemde activist en blogger Rupert Wilson Quaintance, een Amerikaan die een paar maanden eerder naar Groot-Brittannië was gekomen, raakte geobsedeerd door de zaak en dreigde ‘deuren in te trappen’ en ‘bloed af te nemen’ bij de ouders. Hij kreeg negen maanden gevangenisstraf nadat hij schuldig was bevonden aan het aanzetten van mensen tot angst voor geweld.
Het waren grote overwinningen, zij het bitterzoete. ‘Hoe kun je voorkomen dat je te horen krijgt dat er “geen algemeen belang” is om een zaak aan te spannen tegen iemand die tot negen jaar gevangenisstraf is veroordeeld?’ vraagt Sara. ‘Dat vertelt je dat dit een enorme systeemfout was.’ Ella Draper en Christie ontvluchtten het land in 2015. Sindsdien zijn ze op de vlucht, vermoedelijk in Spanje. Waarom ze met de hoax begonnen, is nog steeds een mysterie. Als het deel uitmaakte van Draper’s strijd om de voogdij over haar ex-man, mislukte het. Na een periode in de zorg werden Abigail en Joseph herenigd met hun vader. Zes jaar na de vervolging van Sabine McNeill zijn de moeders nu teruggekeerd naar een zekere mate van normaal leven.
De kinderen die toen in groep 5 zaten, zijn nu 18 en beginnen relatief onbeschadigd aan de volwassenheid – zo hopen hun moeders – door wat er is gebeurd. ‘Ik denk dat we onze kinderen hebben gered, en daar ben ik zo dankbaar voor’, zegt Sarah. ‘Ze waren jong en konden zichzelf niet beschermen.’ De vrouwen geven toe dat de beproeving hen heeft veranderd en diepe littekens heeft achtergelaten die nooit volledig zullen genezen.
Ze zijn het er allemaal over eens dat, hoe bizar en bizar hun ervaring ook mag lijken, niemand immuun is. ‘De politie heeft de hele tijd gezegd dat dit elke ouder had kunnen overkomen, op elke school, waar dan ook in het land, waar ook ter wereld’, zegt Anna. ‘Toevallig waren wij het helaas.’
Beschuldigde: De Hampstead Pedophile Hoax is maandag 11/03/2024 om 21.00 uur op Channel 4 BBC te zien.
Bronnen
Laycock, Satanism, 2023: 6 Satanic Panic.The End of the Satanic Panic?
Montali, Stefano (22 September 2022). “Hoaxed: a podcast investigation of Hampstead’s satanic paedophile ring – which doesn’t exist”. The Guardian. Retrieved 8 January 2024.
https://en.wikipedia.org/wiki/Hampstead_Hoax
Sword, JD (14 November 2022). “The Devil in the Details The Devil Rides Out to Hampstead—the London Child Abuse Case That Was a Precursor to Pizzagate”. Skeptical Inquirer. Retrieved 8 January 2024.
Humphries, Will (11 January 2019). “Online troll Sabine McNeill who accused parents of satanic sex abuse jailed for 9 years”. The Times (London). Retrieved 8 January 2024.
Laycock, Joseph P. (2023). Satanism. Elements in New Religious Movements (online ed.). Cambridge University Press. ISBN 9781009057349.