Er ging een zucht van verlichting door de Brusselse correctionele rechtbank toen Oostendenaar Patrick werd vrijgesproken van de vermeende verkrachting van zijn dochter. Wendy (24), die nu in Vilvoorde woont, had haar vader jaren geleden vals beschuldigd van verkrachting toen hij en haarmoeder in een moeilijke echtscheiding verwikkeld zaten.
Ik ben er trots op dat Wendy de moed heeft gehad mij vrij te pleiten. In het begin was ik heel boos op haar maar nu heb ik het haar vergeven” We hebben alles uitgepraat. Ik besef maar al te goed dat het fout was onschuldigen te laten straffen voor iets wat ze niet hebben gedaan”
Op basis van de verklaringen van zijn dochter Wendy werd Patrick ervan verdacht zijn dochter vanaf haar tiende verjaardag, gedurende meer dan negen jaar, te hebben verkracht. Na de geboorte van haar zoontje kreeg Wendy echter wroeging. De jonge vrouw stapte toen naar de politie en bekende dat ze destijds valse verklaringen had afgelegd.
De bekentenis van Wendy kwam niets te vroeg want het parket had van meet af aan de aantijgingen van het meisje geloofd. ,,Toen de zaak Dutroux aan het licht kwam, besloot ik mijn vader een lesje te leren. Mijn vader had immers een en ander op zijn kerfstok. Hij was in het verleden in aanraking gekomen met het gerecht. Omdat ik vreesde dat ook mijn broer zou worden meegesleurd in het misdaadmilieu diste ik samen met mijn nichtje een geloofwaardig verhaaltje op.”
Wendy handelde puur uit wrok en haar nichtje hoopte een fikse schadevergoeding in de wacht te slepen. Niet alleen hetparket slikte het verhaal, ook de hele familie koos partij voor de twee misbruikte’ meisjes en spuwde Patrick uit. Niemandgeloofde in Patricks onschuld. Het kwam zover dat het parket de man wou laten interneren. ,,Ik heb op een bepaaldogenblik om een tegenexpertise gevraagd omdat ik vreesde in een instelling terecht te komen”, zegt Patrick.
Pas toen Wendy trouwde en zelf moeder werd, kreeg ze wroeging. ,,Al tijdens mijn zwangerschap begon het te knagen.Ik kon de gedachte wat heb ik mijn bloedeigen vader toch aangedaan niet van me af zetten. Ik wou dat hoe dan ook rechtzetten.”
Ruim drie jaar geleden, na de geboorte van haar zoontje, haalde Wendy de familiebanden weer aan. In het voorjaar raapte Wendy al haar moed bijeen en liet het parket weten dat haar verklaring vals was. De rechtbank vertrouwde hethele zaakje niet zomaar. Zelfs tijdens de zitting riep de rechter het meisje nog eens bij zich en vroeg haar eerst of ze nietonder druk was gezet door haar vader. Toen ze dat pertinent ontkende, kreeg ze van de rechter een flinke uitbrander.,,Beseft u wel, juffrouw, dat u met de voeten van zowat iedereen heeft gespeeld?”, zei de rechter. De tranen sprongenWendy in de ogen maar ze werd meteen getroost door haar vader.
Weer aan het werk
,,Ik ben heel blij dat dit alles achter de rug is”, zei Patrick. ,,Dit waren vier rotjaren. Toch ben ik er vooral trots op dat Wendy de moed heeft gehad om mij vrij te pleiten. In het begin was ik heel boos op haar maar ondertussen heb ik hethaar allang vergeven. Ik hoop mijn dochter en kleinzoon met nieuwjaar te zien. Het leven lacht me weer een beetje toe.Zo kon ik maandag weer aan de slag als machinist.”
Ook Wendy is gelukkig dat alles stilaan in zijn normale plooi valt. ,,Door deze zaak is de band met mijn papa er alleenmaar sterker op geworden. We hebben alles kunnen uitpraten. Ik besefte maar al te goed dat het fout was omonschuldige mensen te laten straffen voor iets wat ze niet hebben gedaan.”
Het Nieuwsblad 23/12/2004