De Bolderkar-affaire in 1988 had betrekking op vermeend kindermisbruik bij medisch kinderdagverblijf De Bolderkar in Vlaardingen dat werd geconstateerd door een diagnose met behulp van poppen. Veertien kinderen werden bij de ouders weggehaald en uit huis geplaatst en de vaders werden opgepakt. Uiteindelijk ging iedereen vrijuit, omdat de bewijsvoering vrijwel uitsluitend was gebaseerd op de omstreden onderzoeksmethode.
De affaire begon met Elise Watts, een driejarig meisje met een lichte lichamelijke handicap. Ze viel regelmatig waardoor ze vaak blauwe plekken had. De orthopedagoge van het kinderdagverblijf vermoedde dat er meer aan de hand was en ondervroeg haar met de ‘poppenmethode’. Er werd daarbij gebruik gemaakt van anatomisch correcte poppen, dus voorzien van geslachtsdelen. Aan het onderzochte kind werd hierbij door de orthopedagoge gevraagd wat je daarmee kan doen. Hoewel ze geen specifieke training voor zo’n onderzoek had gehad werd op grond van haar bevindingen de conclusie getrokken dat de vader van het kind haar seksueel had misbruikt. De leiding van het kinderdagverblijf meldde het vermeende misbruik bij justitie. Vervolgens werd bij dertien andere kinderen die aan hetzelfde onderzoek onderworpen waren dezelfde conclusie getrokken.
De strafzaak tegen de vader van het eerste kind resulteerde in vrijspraak, zowel bij de rechtbank als in hoger beroep. De strafzaken tegen de andere vaders werden geseponeerd wegens gebrek aan bewijs. Intussen hadden drie vaders als gevolg van harde verhoormethodes bekennende verklaringen over door hen gepleegde incest afgelegd. Later kwamen ze op die verklaringen terug.
In 2009 vertoonde TV Rijnmond een documentaire over de zaak getiteld Smeulende resten.[1] In datzelfde jaar eiste Elise Watts excuses van de Nederlandse staat en het kinderdagverblijf.[2] In 2010 kreeg ze een vergoeding van 10.000 euro.[3]
Paul Verspeek, Schiedamse eist alsnog excuses van Bolderkar. Rijnmond (19 mei 2009). Gearchiveerd op 6 juni 2023. Geraadpleegd op 15 juli 2023. “Ik herinner mij nog als de dag van gisteren dat ik werd meegenomen naar een kindertehuis. Er werd mij niets verteld. Ik kende daar niemand. Mijn vader kon ik ook niet meer zien”
Een vrouw die als driejarig kind tijdens de Bolderkar-affaire uit huis werd geplaatst, eist 21 jaar later genoegdoening van justitie en de jeugdinstelling waarin de Bolderkar is opgegaan. Ze wil nu ze volwassen is alsnog excuses, want die heeft ze nooit gehad.
De Bolderkar-affaire werd in 1988 groot nieuws, omdat veertien kinderen van dit Vlaardingse kinderdagverblijf volgens de leiding incestslachtoffers waren. Justitie ging daarin mee, haalde kinderen bij hun ouders weg en liet de vaders oppakken.
Uiteindelijk ging iedereen vrijuit omdat de bewijsvoering vrijwel uitsluitend op de omstreden poppenmethode was gebaseerd. De vrouw die nu excuses eist, heeft haar hele leven last gehad van de uithuisplaatsing.
Onzorgvuldig
Elise werd door de kinderbescherming van school opgehaald. Haar vader werd gearresteerd en de oom en tante kregen thuis te horen dat Elise op een ook voor hen onbekende plaats was opgevangen.
Na ‘de ontdekking’ van seksueel misbruik bij Elise meende Bolderkar nog dertien gevallen van seksueel misbruik op het spoor te zijn. Ook bij deze kinderen waren de beschuldigingen van de Bolderkar gebaseerd op de uitkomsten van eigen onderzoek, waarbij de poppenmethode was gehanteerd. Ook bij deze gevallen werden er ouders opgepakt.
Toen de zaak van Elise als eerste voor de rechtbank kwam, bleef er van de beschuldigingen weinig over. De orthopedagoge die de zaak had aangezwengeld bleek niet goed opgeleid en had te snel en onzorgvuldig gewerkt, zo oordeelde de rechter.
Engeland
Toch zou het nog vele maanden duren voordat Elise weer naar huis mocht. Justitie was in hoger beroep gegaan en de kinderbescherming vond het daarom beter haar nog een tijdje in een tehuis te houden. Uiteindelijk zou Elise’s vader vrijuit gaan. Maar omdat hij door alle gebeurtenissen niet stabiel genoeg meer was, mocht hij niet meer voor zijn dochter zorgen.
Elise heeft de rest van haar jeugd bij haar oom en tante gewoond. Haar vader verhuisde naar Engeland omdat hij niets meer met de Nederlandse autoriteiten te maken wilde hebben. De strafzaken tegen andere vaders zijn uiteindelijk allemaal geseponeerd, omdat justitie in alle zaken op de bewijsvoering van de Bolderkar had vertrouwd.
Geen excuses
21 jaar later zit Elise nog vol woede en verdriet. Door de Bolderkar-affaire is ze haar vader kwijtgeraakt en heeft ze nog jaren met de angst geleefd, dat ze opnieuw zou worden weggehaald. Excuses heeft ze nooit gehad.
Vergoeding in Bolderkar-affaire. NOS (28 april 2010). Gearchiveerd op 15 juli 2023. Geraadpleegd op 15 juli 2023. “”Eigenlijk word je alleen maar bozer en bozer. Je blijft je afvragen: waar blijven de excuses?”, zei Watts in een interview met de NOS.”
Bronnen