‘Van de ene dag op de andere was ik geen moeder meer, maar een monster’ Rode billetjes en leugendetectoren: Humo sprak met (groot)ouders die uiteindelijk werden van kindermisbruik.
‘Op een ochtend stond de politie voor de deur. Ze kwamen me arresteren voor de verkrachting van mijn twee dochters, na een klacht van mijn ex. Ik heb zeven maanden moeten vechten om mijn onschuld te bewijzen en mijn kinderen terug te mogen zien.’
Minstens één op de zeven aangiften van seksueel kindermisbruik in echtscheidingszaken is achteraf vals gebleken. Dat heeft verwoestende gevolgen, zowel voor de onschuldige verdachte als voor de kinderen. Humo sprak met ouders en grootouders na de vrijspraak. ‘Dit kan iedereen overkomen.’
Op het grasveld in de tuin liggen een roze kinderfiets en een bal. Gisteren hebben de kinderen hier nog geravot, nu zijn ze weer vertrokken naar hun mama. Altijd een moeilijk moment voor Johan (45), vader van twee dochters. Johan : “Het was een overweldigende week, met die coronatoestanden. En een hemelsbreed verschil. Ik heb mijn kinderen maandenlang niet mogen zien. Nu heb ik ze plots een hele week in huis. Vorig jaar diende Johans ex-partner een klacht tegen hem in wegens verkrachting van zijn twee dochtertjes, toen 6 en 4 jaar oud. Er startte een onderzoek en Johan mocht zijn kinderen niet meer zien. Onlangs werd de zaak geseponeerd. Uit het onderzoek van de psycholoog bleek dat er geen seksueel grensoverschrijdend gedrag tussen de vader en zijn kinderen was geweest. Een onschuldig verhaal van de kinderen werd wellicht uitvergroot door de moeder. Lees verder in Humo 16/06/2020
Ingrid (35) heeft twee kinderen met haar vrouwelijke ex-partner, met wie ze al jaren in een slepende vechtscheiding is verwikkeld. Vorig jaar kreeg ze op een ochtend onverwacht bezoek van de politie. Ingrid : “Ze kwamen een huiszoeking doen, op zoek naar kettingen, messen, revolvers en bewijzen dat ik mijn kinderen verkracht had. Van de zolder tot de kelder keerden ze alles binnenstebuiten. Uiteraard vonden ze niets. Mijn ex is in 2015 bij me weggegaan, omdat ze iemand anders had. Zij was de biologische moeder van de kinderen, maar ik had heel bewust mee voor hen gekozen en stond officieel op de geboorte-akte als ‘meemoeder’. Ze kon me dus niet zomaar uit hun leven schrappen. Sinds de scheiding heeft ze meerdere klachten ingediend om te bewijzen dat ik geen goede moeder was. Als ons zoontje een buil had, dan was dat ‘omdat ik de kinderen met de koppen tegen elkaar had geslagen’.Telkens besloot het gerecht dat die beschuldigingen uit de lucht waren gegrepen, maar bij elke klacht werden mijn kinderen wel enkele maanden bij me weggehouden. In haar laatste klacht beweerde ze dat ik de kinderen mishandelde, bedreigde met wapens én verkrachtte. De politie ondervroeg ook de kinderen, ze waren toen 6 en 9 jaar. Ze vertelden afschuwelijke verhalen aan de politie: dat ik hen met kettingen vastbond in de kelder en dat ze bang waren dat ik hen zou vermoorden. Dat ik met mijn vingers in hun poep zat. Achteraf hebben ze toegegeven dat ze die verhaaltjes verzonnen hadden om hun biologische mama te plezieren. Maar toen ik al die beschuldigingen te horen kreeg, was het alsof een vrachtwagen over me heen reed. Plots was ik geen moeder meer, maar een monster. Het heeft negen maanden geduurd voor het gerecht tot de conclusie kwam dat er niks van waar was, en de zaak seponeerde. Het waren de langste negen maanden van mijn leven. Lees verder in Humo 16/06/2020
Grootouders Dirk en Myriam uit Sint-Niklaas hebben hun kleindochters al meer dan twee jaar niet meer gezien. Eind 2017 werd Dirk (62) door de ex-vrouw van zijn zoon beschuldigd van seksueel misbruik van de twee meisjes, toen 8 en 10 jaar oud. De leugendetector pleitte hem vrij en het parket seponeerde de klacht, maar het conflict met de moeder van de kinderen was intussen zo geëscaleerd dat Dirk en Myriam hun kleindochters nooit meer te zien kregen. Dirk : Van de ene dag op de andere nemen ze de kleinkinderen af voor wie je tien jaar gezorgd hebt.
Myriam :We deden alles voor de kinderen. We waren heel betrokken grootouders. We vingen de kinderen vaak op: om onze zoon én zijn ex-vrouw te helpen. Maar in de zomer van 2017 kregen we ruzie met de moeder van de meisjes. Ze is toen razend weggegaan, en zei dat de kinderen niet graag meer bij ons kwamen, omdat opa te streng was. Sindsdien merkten we dat de kinderen afstandelijker deden als ze bij ons kwamen logeren. Vroeger vielen ze ons om de hals, nu moesten we bedelen om een zoen. Dirk : Twee maanden later is hun moeder naar de politie gestapt met een klacht tegen mij, wegens seksueel grensoverschrijdend gedrag tegenover de meisjes. Ze is mij eerst komen beschuldigen in mijn keuken. Zei dat ik mijn tong in de mond van de kinderen stak. Dat ze ‘s morgens bij ons in bed kropen, en dat ik dan met mijn hand in hun broek zat. Ik was verbijsterd: ik kon mijn oren niet geloven en ben beginnen te huilen. Myriam : Toen Dirk me die ochtend belde, ben ik in allerijl naar huis gekomen. Ik hoorde aan zijn stem dat het niet ging, hij had zelfmoordgedachten (huilt). Ik heb nooit één seconde geloofd dat hij schuldig was…. Lees verder in Humo 16/06/2020
Officiële cijfers over het aantal valse aangiftes van kindermisbruik in België bestaan niet, maar het gerecht is al jaren vertrouwd met het fenomeen. ‘In de meeste gevallen hebben die valse aangiften te maken met een echtscheiding die een vechtscheiding is geworden,’ zegt jeugdmagistrate Femke Van Damme van het parket van Dendermonde. Eens een klacht bij ons komt via de huisarts of de hulpverlening, zijn we als parket verplicht om een onderzoek op te starten. De seksuele integriteit van kinderen is zo kwetsbaar dat we daar niet licht over kunnen gaan. Het zijn onze moeilijkste dossiers, omdat er zo moeilijk bewijzen te vinden zijn. Vaak is het woord tegen woord. Er zijn slachtoffers die heel geloofwaardig overkomen, maar bij wie helemaal niets is gebeurd. Bij de politiezones bestaat een cel van goed opgeleide agenten die gespecialiseerd zijn in het verhoren van kinderen. We doen ook een beroep op externe deskundigen, zoals kinderpsychologen die het videoverhoor bekijken en met de kinderen zelf gaan praten.
In veel gevallen wordt het contact tussen de vermeende dader en de kinderen onmiddellijk verbroken, wat verschrikkelijk is wanneer het onterecht blijkt. Achteraf is het makkelijk om te zeggen dat een contactverbod niet nodig was, maar je moet beslissen op een ogenblik dat je nog niet alle gegevens in handen hebt. Cijfers in internationale onderzoeken zijn niet eenduidig. Van het totale aantal aangiften van kindermisbruik is naar schatting 7 tot 8 procent verzonnen. In echtscheidingsprocedures ligt dat percentage veel hoger. Voorzichtige schattingen hebben het daar over 14 procent aangiften die vals zijn, andere studies maken gewag van 30 tot 50 procent. Dat zou betekenen dat de helft van die vaders, grootvaders, stiefvaders en zelfs moeders onterecht beschuldigd worden.
‘Een hoog percentage, maar niet ondenkbaar,’ vindt professor Frédéric Declercq, docent in forensische psychiatrie aan de Ugent. Als gerechtsdeskundige wordt hij geregeld gevraagd om te peilen naar de geloofwaardigheid van de verklaringen van kinderen over seksueel misbruik. ‘Eens de gerechtelijke molen in gang wordt gezet, ben je vertrokken voor een onderzoek van maanden, soms jaren. Het is schrijnend voor een slachtoffer van seksueel misbruik om niet geloofd te worden, maar er is dus ook die andere kant van de medaille, wanneer de klacht vals is. De gevolgen voor de vermeende dader zijn ondraaglijk. Het contact met de kinderen wordt verbroken, er volgen arrestaties en huiszoekingen, soms zelfs een verblijf in de gevangenis in voorhechtenis. Familie en vrienden laten je vallen, en je krijgt sowieso een stempel van kindermisbruiker. Waar rook is, is vuur, denken de mensen. Ik ken vaders die hun huis moesten verkopen en van werk moesten veranderen, omdat ze nog altijd met de vinger werden nagewezen, ook na een vrijspraak. Sommigen gaan er helemaal onderdoor, worden verteerd door woede en frustratie, of belanden in een depressie.’ …
Lees verder in Humo 16/06/2020